Chelsea Poe heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de volwassen entertainmentindustrie als pionier, advocaat en creatieve kracht. Met een carrière die meer dan een decennium overspant, heeft ze niet alleen baanbrekende inhoud gecreëerd, maar is ze ook een uitgesproken stem geweest voor inclusiviteit en vertegenwoordiging binnen de industrie. In dit openhartige interview vertelt Chelsea over haar reis, van haar roots in een klein Nederlands-Amerikaans stadje tot het worden van een van de meest erkende transgender artiesten en activisten in de volwassen entertainmentwereld.
Vertel iets over mezelf en mijn werk voor degenen die mogelijk niet bekend zijn met mij. Ik ben Chelsea Poe en mensen kennen mij wellicht van mijn BDSM-porno, queer porno of als de eerste trans God’s Girl. Ik heb samengewerkt met Transsensual en andere reguliere trans-pornobedrijven. In 2021 won ik de Ynot Cam Award voor Best Trans Cam Performer voor Cam4.
Waardoor is jouw reis in de volwassenenindustrie beïnvloed door waar je oorspronkelijk vandaan komt? Ik kom oorspronkelijk uit een klein Nederlandse stad genaamd Holland in Michigan. Ik groeide op en dacht eerlijk gezegd dat de meeste Amerikanen om windmolens, tulpen en lange Nederlandse achternamen heen leefden. Verhuizen naar Californië om in de porno-industrie te gaan werken, liet me snel anders zien. Een paar jaar later vertoonde ik mijn porno in Amsterdam en werd ik helemaal verliefd op een stad die zowel sekswerk als alles waar ik in Holland mee opgegroeid ben, omarmde. Het verbinden van mijn werk met mijn cultuur en de geschiedenis van het Nederlandse sekswerk is voor mij enorm speciaal geweest.
Hoe ben je begonnen in de volwassenenindustrie? Ik begon met cammen in 2011 in mijn geboortestad en zette vervolgens in 2013 de stap naar het maken van porno. Kort daarna verhuisde ik naar Californië om er fulltime aan te werken. Het is een wilde rit geweest die me naar plekken heeft gebracht waar ik nooit op had gerekend. Ik kreeg de kans om de wereld rond te reizen in mijn 20s. Sindsdien is de industrie enorm veranderd en ik ben verheugd deel te hebben uitgemaakt van die positieve verandering.
Heeft porno een rol gespeeld in jouw zelfontdekking, met name wat betreft jouw seksualiteit? Absoluut. Porno speelde een belangrijke rol in mijn zelfontdekking, vooral wat betreft mijn seksualiteit. Ik wist altijd al dat ik van wat ruigere dingen hield, maar het zien van het werk van Princess Donna in series als Public Disgrace hielp me echt begrijpen dat kinky en fetisj belangrijk waren voor mijn seksualiteit. Dat was het moment waarop ik begon het woord “queer” te omarmen, omdat mijn seksualiteit meer gaat over chemie en dynamiek dan over geslacht of fysieke aantrekkingskracht.
Hoe heeft de industrie zich ontwikkeld sinds jouw begin, vooral voor trans-personen? Toen ik in de jaren 2010 de industrie betrad, was er openlijk sprake van transfobie. De eerste prijzenshow waar ik heen ging heette “The Tranny Awards”, en scheldwoorden als “tranny” en “shemale” waren extreem gebruikelijk. Toen mochten trans-personen alleen werken voor specifieke transbedrijven. Ik heb eraan gewerkt om dat te veranderen, pleitend voor trans-inclusie en het starten van een petitie om scheldwoorden uit cisbedrijven te verwijderen. De reacties waren intens, maar uiteindelijk heeft het geholpen die scheldwoorden te verwijderen en de industrie meer inclusief te maken.
Is het tegenwoordig gemakkelijker of moeilijker voor trans-personen in de industrie dan toen je begon? Het was moeilijker voor trans-personen in die tijd, maar vandaag de dag, of je nu een cisvrouw of een transvrouw bent, moet je non-stop moeite doen om het te maken in de industrie. Het is nu meer een gelijk speelveld, maar het is nog steeds essentieel voor trans-personen om misstanden aan te kaarten, zowel op de set als elders, om de situatie te verbeteren voor de volgende generatie.
Hoe verhoudt porno zich tot andere industrieën als het gaat om inclusiviteit? Porno is uniek omdat het een van de weinige plaatsen is waar trans-personen tegen cis-personen kunnen concurreren en prijzen kunnen winnen zonder dat het een groot nieuwsverhaal is. In elke andere industrie, zoals sport, zouden er eindeloze debatten zijn, maar in porno is transinclusiviteit genormaliseerd. Ik kreeg veel haat in het begin van mijn carrière, maar nu is porno een van de meest trans-inclusieve ruimtes.
Welke veranderingen heb je gezien in de soorten rollen of kansen die beschikbaar zijn voor trans-personen? De industrie is nu totaal anders vergeleken met toen ik begon. Vandaag de dag kan ik maken wat ik wil, en het feit dat ik trans ben beperkt me niet in wat ik kan doen. In 2013 werkten trans-vrouwen alleen voor een paar nichesites, vaak met gebruik van transfobe elementen. Nu is er veel meer vrijheid en mogelijkheid.
Hoe heeft het uitkomen als transpersoon je beginnende carrière en je persoonlijke leven beïnvloed? Ik kwam op jonge leeftijd uit als trans, in een periode waarin veel mensen niet eens wisten wat transgender zijn inhield. In de jaren 2000 werd het nog geclassificeerd als Gender Identity Disorder. Het was pas tijdens de “trans tipping point” in 2014, toen Laverne Cox verscheen op de cover van Time magazine, dat meer mensen begonnen te begrijpen wat transpersonen doormaakten. In Nederland voel ik me het meest op mijn gemak met mijn identiteit – als een transvrouw, in een lesbische relatie, en als sekswerker. De beschermingen daar bieden een gemoedsrust die moeilijk te vinden is in plaatsen als de VS of het VK.
Wie waren enkele van jouw inspiraties toen je begon, en welke invloed hadden ze op jouw werk? Ik was vooral geïnspireerd door de queer porno en alt porno bewegingen, vooral door artiesten als Sasha Grey en Stoya. Ik wilde wat zij deden naar transporno brengen. Ik wilde extreme porno maken, mijn standpunt uitdragen waar ik in geloofde en het doen op mijn eigen voorwaarden. Mijn doel was om inhoud te creëren voor de trans- en queer gemeenschappen en een mainstream overkoepelde aantrekkingskracht te hebben.
Wat voor content richt je je tegenwoordig op het maken? Toen ik naar Californië verhuisde, begon ik te werken in de Kink Armory, dus BDSM is altijd een focus geweest. Ik heb queer porno gedaan voor bedrijven als Crash Pad Series en meer reguliere content voor Mile High en Devils Film. Toen ik mijn eigen werk begon te produceren, was BDSM het eerste wat ik wilde creëren, en dat doe ik nu al acht jaar.
Hoe kom je op ideeën voor jouw films? Mijn ideeën komen vaak van fantasieën die ik nog steeds wil beleven of van een specifieke esthetiek of locatie die me opwindt. Bijvoorbeeld, The Public Debasement of Chelsea Poe was 1000% een fantasie van mij sinds ik Princess Donna’s Public Disgrace-serie zag toen ik 19 was. Mijn film Chelsea Submits 3: World Tour was geïnspireerd door de wens om te filmen tijdens het reizen in Azië, Nederland en Californië. Mijn film XOXOX was ontworpen om te worden vertoond in theaters op Europese filmfestivals.
Wat wil je met je werk overbrengen? Ik wil laten zien dat transvrouwen in de porno-industrie alles kunnen doen wat cisvrouwen kunnen. Mijn grootste inspiraties waren twee cisvrouwen – Stoya en Sasha Grey – wat mij een uniek perspectief gaf als transvrouw in de porno. Hoewel veel van de transartiesten met wie ik begon waren beïnvloed door oudere transporno die niet resoneerde met mij, wilde ik meer extreme content schieten zoals bondage en gangbangs. Dit hielp mijn werk op te laten vallen.
Hoe houd je je werk fris en vermijd je burn-out? Ik denk dat jezelf stimuleren om constant met nieuwe concepten te komen en je werkelijke seksuele verlangens na te streven essentieel is. Je moet jezelf zien als een “seksuele atleet” die voortdurend evolueert. Deze mentaliteit helpt niet alleen om je werk fris te houden, maar voorkomt ook burn-out.
Is activisme altijd een centraal punt geweest in je werk? In het begin van mijn carrière stond activisme veel centraler in mijn werk. Ik wilde de industrie een plek maken waar ik me op mijn gemak voelde, wat leidde tot het aandringen op het verwijderen van beledigingen en pleiten voor de inclusie van transgenders. Nu, met die veranderingen doorgevoerd, kan ik me meer richten op het uitvoeren zelf. Het is een eer dat transpersonen zichzelf terugzien in mijn werk, maar dat is omdat ze mij gewoon zien als mezelf, niet vanwege specifieke petities of campagnes.
Welke rol heeft cammen gespeeld in je carrière? Ik cam al zo lang dat ik me niet echt een tijd herinner voor het cammen. Cammen heeft mij de mogelijkheid gegeven om in de porno-industrie te performen en heeft me op deze 13-jarige reis over de wereld gezet. Als jonge transgender vrouw uit een kleine stad, heeft het cammen mij kansen geboden die geen ander medium had kunnen bieden.
Wat voor lessen heb je geleerd tijdens de pandemie? De pandemie dwong me om mijn werk-privébalans, die verschrikkelijk was in mijn 20’er jaren, aan te pakken. Voorheen ging ik maar door: cammen, opnames maken, of reizen voor conventies en prijsuitreikingen. Op een gegeven moment moest ik naar de eerste hulp vanwege uitputting. Therapie heeft me geholpen om emoties te verwerken zonder een workaholic te zijn, en COVID gaf me de kans om voor het langste sinds de middelbare school op één plek te zijn. Het heeft mij geholpen balans te vinden als performer en als persoon.
Welke uitdagingen hebben sekswerkers bij het handhaven van grenzen, vooral in de VS? In de VS is het moeilijk om grenzen te handhaven als sekswerker omdat de maatschappij je vaak vertelt dat je baan niet echt is. Je maakt je zorgen over het verliezen van je PayPal-account of tegen huisvestingsdiscriminatie aanlopen. Wanneer ik terugkeer naar Nederland, is het anders. Er zijn meer beschermingen voor sekswerkers en tijd doorbrengen met mijn Nederlandse sekswerkvrienden versterkt mijn grenzen. Bij cammen gaat het minder om een strikte “nee”-lijst en meer om het stellen van verwachtingen voor cliënten, vooral degenen met weinig geld of die je tijd verspillen.
Wat voor soort porno kijk je persoonlijk graag? Ik kijk naar het soort porno dat ik opneem – met veel BDSM en vernedering. Ik hou van Chanta’s Bitches, Public Disgrace, en Strap On Squad. In mijn kern ben ik echt een vernederingsliefhebber, dus telkens als ik dat zie in porno, word ik erg nat.
Heb je ooit bedreigingen of intimidatie meegemaakt in je carrière?
Ja, ik ben bedreigingen en intimidatie tegengekomen. In het verleden heb ik bodyguards gehad die me lijsten gaven van dingen die ik wel en niet moest doen. Het is cruciaal om te weten dat je cam-site je steunt en er alles aan doet om je te beschermen. Het is ook belangrijk dat cam-sites voortdurend hun veiligheidsmaatregelen voor medewerkers verbeteren.
Wat is een optreden dat in je geheugen gegrift staat?
Een scène die ik nooit zal vergeten, is mijn eerste gangbang in mijn eerste film, “Fuck Me Like the Whore I Am,” voor Trouble Films. Het was mijn droomscène en ik was behoorlijk zenuwachtig toen ik eraan begon. Maar toen ik eenmaal bezig was, was het zo’n opwindende ervaring. Het voelde alsof ik eindelijk doordrong tot het soort content dat ik altijd wilde opnemen en het was een enorme mijlpaal voor mij als performer. Die scène was het moment waarop ik voelde dat ik volledige controle had over mijn carrière en mijn seksualiteit op de meest krachtige manier omarmde.
Welk advies zou je geven aan nieuwe medewerkers die de industrie betreden?
Mijn grootste advies zou zijn om altijd trouw te blijven aan jezelf. Voel je niet onder druk gezet om dingen op te nemen waar je niet comfortabel mee bent of die niet overeenkomen met jouw persoonlijke grenzen. Leer ook hoe je jouw eigen zaken kunt regelen, of het nu gaat om sociale media, marketing of het begrijpen hoe je jouw financiën en persoonlijke informatie kunt beschermen. Het is ook essentieel om een solide ondersteuningssysteem op te bouwen met andere medewerkers en je te blijven informeren over de beschikbare hulpmiddelen, vooral wat betreft jouw rechten en veiligheid als sekswerker.
Wat denk je dat de toekomst in petto heeft voor transperformers in de volwassen industrie?
Ik denk dat de toekomst voor transperformers ongelooflijk helder is. Naarmate de samenleving blijft evolueren en mensen steeds meer accepterend en ruimdenkend worden, geloof ik dat we steeds meer transperformers zullen zien overstappen naar mainstream genres. We beginnen al een verschuiving in het verhaal te zien, waarbij transperformers niet alleen worden beperkt tot specifieke trans-categorieën, maar worden omarmd in allerlei soorten porno. Ik hoop dat die trend zich voortzet en dat transpersonen zich krachtig genoeg voelen om hun eigen verhalen te vertellen en hun seksualiteit op hun eigen voorwaarden uit te drukken.
Wat staat er voor jou nog op de planning in je carrière?
Op dit moment richt ik me op het blijven maken van het soort content waar ik van houd – BDSM, vernedering en queer porno. Ik wil ook mijn werk uitbreiden buiten het scherm, mogelijk naar meer pleiten en educatie voor zowel medewerkers als publiek. Er zijn nog zoveel verhalen die ik wil vertellen en fantasieën die ik wil verkennen, en ik ben enthousiast over de vrijheid die ik nu heb om dat te doen op mijn eigen voorwaarden. Uiteindelijk zou ik graag meer een mentorrol willen vervullen in de branche, nieuwe trans- en queer-performers helpen hun eigen weg te vinden op een manier die veilig en versterkend is.
Wat was je meest memorabele moment in de industrie?
Een van mijn meest memorabele momenten was het krijgen van mijn eerste AVN-nominatie. Ik vierde de 21e verjaardag van een vriendin in Boston toen de nominaties om 3 uur ‘s ochtends Eastern tijd werden aangekondigd. We waren aan het feesten met haar voetbalteam en huisgenoten, waarbij we een bar in South Boston afsloten. Toen ik erachter kwam dat ik mijn eerste twee nominaties had gekregen, freakte de hele groep uit. Ik herinner me haar huisgenoot nog, met het dikste Bostonse accent, die zei: “Je bent nu een pornoster!” Het was zo’n surrealistisch moment, een grote carrièremijlpaal in de meest onverwachte, leuke setting.
Hoe heeft je eerste vertoning in Amsterdam je verbondenheid met je erfgoed beïnvloed?
Mijn eerste vertoning in Amsterdam was een levensveranderende ervaring. Opgegroeid in een Nederlandse gemeenschap, besefte ik niet ten volle hoezeer mijn opvoeding werd gevormd door de Nederlandse cultuur totdat ik daar aankwam. Door de stad lopen, zag ik huizen die leken op die van mijn familie, en de mensen op straat deden me denken aan mijn familieleden. De openheid over sekswerk, zonder de schaamte waar ik mee was opgegroeid, opende mijn ogen. De vertoning van mijn film voor een zaal vol trans- en queer Nederlandse mensen was een prachtige ervaring en het maakte dat ik me op een manier verbonden voelde met mijn erfgoed zoals nooit tevoren. Het verdiepte mijn begrip van mezelf en waar ik vandaan kom.
Welk advies zou je zowel aan trans- als cisperformers geven?
Het beste advies dat ik kan geven is om zoveel mogelijk organisch te laten gebeuren. Begin met het creëren van je eigen content, bouw je ervaring op en ontwikkel een solide catalogus zodat je voorbereid bent wanneer kansen van bedrijven zich voordoen. Het is belangrijk om een basis te hebben, zodat als een bedrijf stopt met jou te casten, je je carrière kunt voortzetten. De entertainmentindustrie zit vol hoogte- en dieptepunten – het is een marathon, geen sprint. Je kunt een geweldig jaar hebben, gevolgd door langzame jaren, maar dat is slechts de aard van het vak. Die basis hebben en de controle over je content nemen, kan je helpen om die tijden door te komen.
De carrière van Chelsea Poe in de volwassen industrie wordt gekenmerkt door haar vastberadenheid, activisme en verlangen om grenzen te verleggen – niet alleen in haar optredens, maar ook in hoe de industrie transperformers behandelt.
Van bescheiden begin in een Nederlands-Amerikaanse stad tot een internationaal erkende figuur in queer- en BDSM-porno, blijft ze evolueren als performer en advocate. Door haar werk daagt Chelsea normen uit, inspireert ze verandering en belichaamt ze de kracht van zelfontdekking. Naar de toekomst kijkend, is ze vastbesloten om de weg te blijven effenen voor de volgende generatie performers en trouw te blijven aan haar passies. Chelsea Poe is niet alleen een performer; ze is een kracht van transformatie in de volwassen industrie
0 comments